ontsnapt

''Niets... ik weet niets...'' Zei hij en probeerde toch weg te kijken.
Hij probeerde op een ander onderwerp te komen.
''Die Achilles was ook een rare hé?'' Zei kani terwijl hij nog steeds probeerde weg te kijken.

Lyra wist wat Kani probeerde en zei 'ja die Achilles was inderdaad een rare en nu graag antwoord.'
Ze bleef elke keer zo bewegen dat hij haar aan moest kijken.
'ik ben niet achterlijk Kani, anders was ik nu al lang dood geweest.' zei ze tegen hem.

Kani haalde nogmaals zijn schouders op en bleef stil.
Hij had wel antwoorden maar kon ze niet geven.
Hij bleef steeds maar weer proberen weg te kijken.
Kani keek naar beneden, een beetje naar zijn laarzen.
Hier zou ze hem niet aan kunnen kijken.

Lyra's ogen keken hem giftig aan.
Hoe durfde hij zulk gedrag te vertonen.
Haar linkerhand kwam omhoog.
Ze trilde van woede.

'hoe durf me informatie achter te houden.' zei ze woedend.
Ze sloeg met de platte hand in zijn gezicht.

Kani kreeg een klap in zijn gezicht en keek omhoog, haar recht in haar ogen.
''Je kan het toch niet aan...'' Zei hij.
''De waarheid kun je niet aan Lyra..''
Kani keek weer weg, richtting zijn paard.
Hij vroeg zichzelf af of hij zou moeten vertrekken.

Lyra's ogen straalde woede en vooral pijn en verdriet uit.
'jij weet niet wat ik wel en niet aan kan.' zei ze tegen hem.
Ze liep naar Jumper en legde zijn teugels bij de zadelknop.
Jumper keek haar aan en ze probeerde op te stappen, het lukte bijna maar door dat ze haar rechterarm niet goed kon gebruiken viel ze hard op haar rug.
Door de klap werd de lucht uit haar longen geperst.
Alles duizelde om haar heen.

''Dat bedoelde ik nou.'' Mompelde hij.
Hij liep naar haar toe en hurkte om haar op te tillen.
Hij keek even rond en zag een stuk gras en liep daar naar toe.
Hij liet haar in het gras zakken en pakte een stuk stof en een water zak, hij doordrenkte de doek met het water en wreef over haar hoofd heen om haar enigzins te verkoelen van de hete zon.
Daarna tilde hij haar hoofd op om haar wat te laten drinken, hij zette het gat van de waterzak tegen haar lippen aan en goot het water in haar mond, terwijl hij dit deed keek hij of ze een open wond op haar achterhoofd had.
Kani voelde het gehijg van een paard in zijn nek en keek achterom naar een Jumper die duidelijk overstuur was, het paard was niet zeker wat hij moest doen.
Kani keek weer terug naar haar en gaf verder geen aandacht meer aan het paard.
''Slimme actie Lyra.'' Zei hij terwijl hij haar voorhoofd koel hield.

Lyra voelde dat ze opgetilt werd, er werdt iets over haar hoofd gewreven dat verkoelend was.
Ze haalde adem het deed wel pijn, maar het lukte.
Jumper ademde gehaast, ze merkte dat hij ongerust werd.
Voorzichtig deed ze haar ogen open, het licht was fel en zag vaag Kani.
'waarom laat je me niet gewoon achter?' zei ze verbaasd, hij had geen verplichtingen aan haar en toch verzorgde hij haar.

Kani keek haar even raar aan, alsof hij in gedachten was.
Hij haalde zijn schouders op.
''Ik weet het niet.'' Zei hij.
Hij keek neer op haar en glimlachte vaag, zijn mondkap was nog steeds omlaag getrokken dus ze zou het kunnen zien.
Kani doordrenkte de doek weer en wreef weer over haar voorhoofd en wangen.

Lyra zag de glimlach van Kani, ze glimlachtte terug.
Ze raakte met haar linkerhand zijn wang aan, hij deed haar denken aan haar broer.
Jumper kalmeerde een beetje en dronk water.
'je lijkt op mijn oudste broer weet je dat.' zei ze zacht.

Kani schrok van de aanraking en stond op, hij keek kort rond.
''Ik euhm.. ik zou moeten gaan..'' Zei hij.
Hij had dit nog nooit meegemaakt, hij wist ook niet of wat zij zei een compliment was..
Kani stond verstijfd te kijken naar zijn paard, hij liep er niet naartoe en maakte hier ook geen aanstalten tot, hij stond daar maar...

Lyra zag hoe geschrokken Kani had gereageert, ze trok haar hand terug.
Ze zag hem op staan en naar zijn paard lopen.
Hij stond daar een hele tijd, ging hij weg?
'het spijt me, dat had ik niet moeten zeggen.' zei ze tegen hem.

Kani verbrak zijn staar en keek naar Lyra.
''Het is al goed.. het lag niet aan jou..'' zei hij
Hij keek naar haar wond.
''Die moet gehecht worden... Dat verband is niet genoeg.'' vervolgde hij.
Kani keek weer rond en daarna weer naar Lyra, hij wist niet wat hij moest zeggen.

Lyra haalde diep adem en keek naar de bladeren van een struik.
'ik kan niet naar een dokter, dan kan ik net zo goed een bord maken waarop staat dat ik een Belacqua ben.' zei ze vermoeid.
Haar ogen vielen langzaam dicht, ze had niet echt goed geslapen sinds ze weg was uit de stad.

Kani keek weer naar zijn paard en wist niet zeker of hij het zou moeten doen...
Hij liep naar zijn paard toe, het leek net alsof hij ging vertrekken maar hij opende een zadeltas, hij haalde een metalen doosje eruit en liep terug naar Lyra.
''Dit gaat pijn doen.. Dat beloof ik je.'' Zei hij rustig.
Hij opende het doosje en keek naar het hecht setje wat erin zat.
''Dit gaat niet zo mooi zijn als bij een dokter, maar als jij niet naar een dokter wil heb je geen andere keus dan dit, of te wachten tot het ontsteekt.'' Zei hij.
Kani wachtte af op haar antwoord terwijl hij naast haar zat op een knie.

Lyra deed haar ogen open en zuchtte.
'wat fijn dat je me belooft dat het pijn gaat doen.' zei ze sarcastisch.
'doe maar wat nodig is.' zei ze.
Haar ogen vielen al weer dicht, ze viel langzaam in slaap.

''Hey beter dan dat ik je vertel dat je niets zult voelen, en ik vervolgens 'nog' een klap krijg voor het liegen.'' Grinnikte Kani
Hij prepareerde zijn naald en draad en vroeg nog aan der voordat ze inslaap viel:
''Wil je je schouder even bloot maken? Dankjewel..'' Zei hij met een glimlach
Hij wachtte totdat hij kon beginnnen.

Lyra ging voorzichtig een klein stukje overeind zitten en trok het bovenste stuk van haar jurk uit, daaronder zat een hemdje.
Ze ging weer liggen en viel daarna in slaap.

Kani begin de wond te hechten, hij wist niet of ze wakker zou worden in haar slaap.
Hij had de wond vrij snel dicht en nadat hij klaar was keek hij haar aan toen ze sliep.
''Je zus is net zo mooi in haar slaap.'' Zei hij zacht.
Kani tilde netjes haar jurk weer omhoog en ging een deken halen om over haar heen te leggen.
Hij pakte een tweede deken en rolde deze up en schoof hem onder haar hoofd als een kussen.
Kani maakte een tasje los wat aan zijn riem hing, daarin zat wat te eten voor haar: Kaas, brood, twee appels en wat koude kip.
Hij legde dit naast haar samen met zijn waterzak.
Hij stond op en pakte zijn spullen, hij maakte Jumper vast aan een boom zeer dichtbij Lyra zodat hij op haar kon passen en bij haar kon liggen.
Kani liep naar zijn paard en klom erop, hij keek Lyra nog een keer aan en zei:
''Slaap zacht mevrouw Belacqua.''
Toen verdween Kani.

Lyra had een hele tijd liggen slapen, ze hoorde Jumper met zijn hoeven schrapen over het zand.
Ze deed haar ogen open en hoorde Kani haar welterusten toe wensen.
Hij klom op zijn paard en reed weg.
Lyra zuchtte ze was alleen met Jumper, ze keek naar haar paard en zei tegen hem 'wat weet hij dat ik niet weet?' ze wist dat ze geen antwoord hoefde te verwachten van Jumper.