Een bootje

Het was een heldere nacht, en de sterren stonden helder aan de hemel, Glados maakte het touw vast aan een boot, maar moest oppassen dat de kruisridders het niet zagen.
Glados had de week hiervoor een Bootje gebouwd, groot genoeg voor 3 personen en eten.
Hij zette er een krat appels in, en ging er toen in zitten, en zette zich af van de kant, zodat het touw niet zou opvallen.
Langzaam vaarde het bootje met Glados erin, naar de grote boot toe.
"Hijs de Zeilen!" Schreeuwde een man met een grote hoed op naar een andere man.
"Tijd om te vertrekken" zei Glados, en hij hoorde dat het anker werd opgehezen.
De boot ging langzaam vooruit, en toen het z'n maximale snelheid had bereikt, maakte Glados het touw los, en bewoog hij het Roer richting een Heldere ster.
De boot Schoot met de golven mee, en Glados klapte het zeil omhoog, en begon nu zelf te zeilen.
Met een geweldige vaart schoot Glados naar het eiland toe.

Achilles nam een andere boot.
Hij vier naar het eilandje.

Kani keek de twee na in het donker op de kade, een wachter kwam naar hem toelopen.
''Waar gaan die twee naartoe?'' Vroeg hij verbaasd aan Kani.
Kani keek de man aan en haalde zijn schouders op.
''De verdoemenis, als je het mij vraagt.'' Zei Kani.
De wachter lachte en sloeg Kani vriendelijk op zijn schouder.
''Wie is er dan ook zo stom om 's nachts te gaan varen!'' Zei de wachter duidelijk geamuseerd.
Kani gaf de man een korte glimlach en draaide zichzelf om.
''Goedennacht.'' Zei Kani.
''Een prettige avond meneer.'' Zei de soldaat terug.
Kani liep naar zijn paard to en ging erop zitten, hij keek de twee vlammetjes in de verte na terwijl ze dichter naar het eiland toegingen.
''Idioten.'' Dacht Kani.
''Dat ze daar blijven met hen onzin.'' Zei Kani mompelend.
Kani vertrok richting de stadspoort, om te verdwijnen en richting Damascus te reizen.