Een oude, vervallen huisje (Kani's huis in Damascus).

Kani deed de deur open van het huisje, hij keek naar binnen terwijl zijn schaduw naar binnen viel door het heldere maanlicht wat op hem viel, Kani hoorde wat bewegen in de achtergrond.
''Wie bent u?'' Zei een onbekende man tegen Kani.
Kani keek rond maar zag niets, totdat hij aankwam bij een krat, daar kon hij het silhouet uitmaken van een gehurkte man.
''Ik zoek een slaapplaats.'' Zei Kani vriendelijk.
''En zeker iemand om te beroven!'' Zei de man angstig.
''Nou dat vind je hier niet hoor!'' Zei hij tegen Kani.
''Ik heb niets wat je kan stelen.'' Vertelde de oude man aan Kani.
Kani glimlachte, alhoewel hij er bewust van was dat de oude man hem toch niet kon zien glimlachen, niet door het donker of door zijn mondkapje.
''Heeft u honger?'' Vroeg Kani.
''Ik kan voedsel bieden voor overnachting.'' Zei Kani.
Kani hoorde wat geluid van de richting van de oude man, blijkbaar was hij opgestaan en hij kwam richting het maanlicht lopen.
''Voedsel?'' Zei de man.
''Ik heb al in geen dagen gegeten.'' Zei de man enigzins verdrietig.
Kani maakte een tas los van zijn riem en gooide het naar de oude man, die het gretig ving.
''Smakelijk.'' Zei Kani.
De oude man maakte het tasje gelijk open en begin gretig het voedsel op te eten.
''Ik neem aan dat ik hier nu mag blijven slapen?'' Vroeg Kani.
De man knikte en zei: ''Kom erin goede vreemdeling! Mijn huis is uw huis voor de avond!''
De man was duidelijk blij met het voedsel en Kani stapte naar binnen, hij merkte dat de man wel kaarsen had, alleen geen middelen om het aan te steken, Kani besloot dit voor hem te doen en al gauw was de ruimte bedekt in een gloed van kaarslicht.
De man bekeek Kani nu goed voor de eerste keer en keek verschrikt.
Kani trok zijn mondkapje omlaag en glimlachte.
''Wees gerust,'' Zei Kani, ''Ik ben hier niet om u te doden of te beroven.'' Vervolgde hij
''Ik zoek alleen een vaste plek in Damascus, waar ik voortaan kan slapen als ik in de stad ben.'' Zei Kaní.
De man keek Kani aan en zei: ''Wat is er mis met de herberg?''
''Niets.'' Zei Kani, ''Maar ik heb zat voedsel, maar weinig geld.'' Vervolgde hij.
De man knikte. '
''Dus voor in ruil van voedsel, bied ik u onderdak?'' Vroeg de man.
''Als dat zou kunnen.'' Zei Kani.
De man knikte.
''Dat is goed, maar hoeveel krijg ik dan te eten?'' Vroeg de man.
''Tot u geen honger meer heeft die avond.'' Zei Kani
De man knikte dolblij.
''Maar... Soms komen er hier nog wel is... ongure types binnen die komen kijken of ze wat geld uit me kunnen ronselen.'' Zei de man.
''Als ze dat doen hebben ze het ook met mij aan de stok.'' Zei Kani.
De man knikte.
''Maak het jezelf gemakkelijk.'' Zei hij.
Kani buigde zijn hoofd en maakte voor zichzelf een bed op.
Kani liep naar de man en reikte zijn hand uit.
''Kani is de naam.'' Zei hij
De man nam Kani's hand nog voordat hij zijn naam uitsprak en toen hij de naam Kani hoorde kwam er angst in zijn ogen.
''De schaduw?'' Vroeg de man.
Kani knikte.
De man schudde Kani's hand.
''Ik ben David.'' Zei hij
''U bent een legende meneer Kani.'' Zei hij
Kani schudde zijn hoofd.
''Ik bezit geen land, juwelen of een leger, dus meneer is hier niet van toepassing.'' Zei hij tegen de man vriendelijk
''Noem me maar gewoon Kani.''
De man knikte.
''Als u het niet erg vind ga ik nu slapen.''
De man knikte nogmaals.
''Uitteraard.'' Zei hij, ''Slaap lekker Kani.'' Vervolgde hij.
''Slaap lekker David.'' Zei Kani en hij vertrok naar zijn bed toe en snel lag hij onder de dekens en viel in slaap.