opstuivend zand

Lyra denderde over de stenen in de stad tot ze bij de poort aan kwam, Jumper had er duidelijk zin in.
Ze liepen wat langzamer over de brug en zagen in de verte de grote zandvlaktes, Ze had express veel water in de zadeltassen gedaan.
Lyra gaf Jumper de sporen en ze vlogen in gestrekte galop weg van de stad.
Jumper hinnekte van plezier, het zand stoof op.

Kani kwam aan bij de stads poort, hij kon het meisje in de verte nog zien vertrekken en gauw volgde hij haar, de stadswachten keken hem kort vreemd aan maar gaven er verder geen aandacht meer aan.

Kani herkende de omgeving onmiddelijk en vroeg zichzelf af of het meisje een doel had waar ze naartoe zou rijden, hij greep zijn kruisboog en maakte het klaar voor enig gevaar en liet het terug naast zijn paard hangen.

Kani zag in zijn ooghoeken het lichaam van een dood paard, hij vroeg zichzelf af of er iets te vinden viel maar hij besloot toch maar het meisje verder te volgen.

Jumper had gemerkt dat ze gevolgd werden en hinnekte naar Lyra, ze keek achterom en zag in de verte weer die man die ze in de stallen had gezien.
Wie was hij? waarom volgde hij haar?
'we zullen zien Jumper wat hij wilt.' zei ze en draaide Jumper om en rende terug in gestrekte galop naar de zwarte merrie met haar onbekende ruiter.
'wat wilt u?' vroeg ze aan hem toen Jumper vlak voor zijn merrie tot stilstand was gekomen.

Kani trok ineens aan zijn teugels toen het meisje in zeer korte tijd ineens heel dichtbij was gekomen, Eärlindë steigerde toen hij dit deed en hij probeerde haar zeer snel tot rust te krijgen.

Hij hield de teugels in zijn linker hand vast terwijl zijn rechter op een van zijn werpmessen lag, hij keek haar aan van onder zijn kap terwijl hij op haar vraag reageerde:

''Ik ga toevallig de zelfde richting uit, wat is daar mis mee?''

Hij keek lichtelijk geamuseerd.

Lyra keek de man aan en zei 'waar gaat u dan heen?' vroeg ze.
Geen enkele gek zou zomaar naar de woestijn gaan, ze zag dat hij zijn hand ergens op hield.
Ze voelde onder haar mantel die ze om had en had het handvat van het zwaard gevonden haar hand bleef daar op rusten.
Lyra kreeg een speelse glimlach om haar mond, hij wist vast en zeker niet wie haar familie was.

''Oh, zomaar wat plekken.'' Zei hij met eenglimlach op zijn gezicht, toch was deze niet zichtbaar door het gezichts masker wat hij omhad wat alles onder zijn ogen bedekte.

''En wat doet een kleine meid als jij hier in de woestijn dan?'' Vroeg hij plagerig.

Hij keek naar haar hand onder haar mantel en grinnikte.

''Dacht je nou echt dat zo'n tandenstoker daar onder je mantel je zal beschermen? Maar wees gerust, als ik je dood had gewilt leefde je al niet meer.''

Hij trok zijn mondkapje omlaag en glimlachte naar haar, een vleugje plagerigheid in zijn glimlach te ontdekken.

Lyra keek hem aan en zei 'en waarom zou ik zeggen wat ik hier deed?'
Ze keek de man aan alsof hij achterlijk was.
Hij wist duidelijk niet wie ze was anders had hij nooit dat tegen haar gezegt.
'Reken daar maar niet op, je kent me niet, je weet niks over me.' zei ze.
Lyra keek naar de plagerige glimlach om de man zijn mond.

''Misschien kunnen we elkaar wel vergezellen op onze tocht.'' Zei hij, ''Misschien gaan we wel naar dezelfde plek.''

Zijn glimlach verdween geen enkel moment en zijn rechterhand zat nu om het greep van zijn werpdolk, zijn ogen gefixeert op die van haar.

''Ik kan zien dat je jong bent... Erg jong... Dus waarschijnlijk heb ik meer ervaring dan dat jij hebt, dus de kans dat ik in staat ben om je te doden is hoog.''

Achilles reed op zijn paard.
Hij zag twee mensen en reed voort.
"Wie zijn jullie"zei hij

Kani trok aan de teugels van zijn paard toen hij iemand hoorde naderen.
Hij liet zijn paard haarzelf weg manouvreren van de twee zodat hij alle twee goed kon bekijken.

''Een vreemdeling.'' Reageerde Kani op de vraag.

''En jij dan?''.

Zijn glimlach was verdwenen en was nu op zijn hoede, hij keek de twee omstebeurt aan terwijl hij afwachte.

Lyra keek hem aan en zei 'ik ben misschien jonger maar niet achterlijk.'
Ze dacht na hmm zou ze met een vreemde mee willen reizen?
'ach waarom ook niet, laten we samen reizen.' zei ze tegen hem.
Als hij haar te vervelend werdt kon ze hem altijd nog afschudden.
'Wees daar maar niet zo zeker van dat ik zwakker ben omdat ik jonger ben en toevallig een meisje.' zei ze als waarschuwing.
Er kwam ook een andere mag aan rijden, Lyra keek de man aan en zei 'wie bent u?'
Ze wilde nog even haar identiteit geheim houden ze werd door somige groepen gezocht dus ze kon beter voorzichtig zijn.

"Ik ben achilles"zei hij.
Hij stapte af zijn paard en bekeek het tweetal.
Zijn oog viel op Kani deze man had hij al gezien.

Lyra toomde Jumper's teugels in en keek de man aan en zei 'leuk u te ontmoeten.'
Ze zei dat meer uit beleeftheid, ze wist namelijk niet of hij misschien bij een groep hoorde die haar familie al jaren lang achterna had gezeten, zij was de laatst overgebleven Belacqua.
Er gingen geruchten dat ze nog ergens een zusje had maar daar wist ze niet van of dat waar was.

Kani trok zijn schouders op naar het meisje, hij bekeek haar paard en zag het gewicht wat de hengst meenam, ''Genoeg water.'' Dacht hij bij zichzelf, ''Maar ook vreselijk veel gewicht.''
Hij liet zijn gedachten voorzichzelf.

''Voorruit dan maar, dan reizen we samen, maar ik stop niet omdat je zo nodig je toilet behoeftes moet doen.'' Zei hij enigzins plagerig.

Hij keek Achilles aan en knikte, ''Aangenaam.'' Zei hij.
Hij bleef zijn rechterhand op zijn werpmessen houden en zijn linker om de teugels.

"Mag ik meegaan"zei hi en besteeg zijn paard.
Zijn boog hong op zijn rug net als zijn zwaard en schild.
Hij wachte af .

Kani bekeek Achilles en keek daarna naar het meisje.

''Keuze is aan haar.'' Zei hij kort.

Lyra trok haar wenkbrauw op en keek naar Kani en zei 'dat hoeft ook niet.'
Ze zou voorzichtig om springen met het water, ze zou ook Jumper regelmatig een paar minuten laten rusten zodat hij niet uitgeput zou raken.
'moet je aan die man daar vragen.' zei ze tegen Achilles en wees naar Kani.
Ze aaide Jumper over zijn hals, 'het komt allemaal goed jochie.' zei ze zacht in zijn oor.

Kani trok zijn mondkapje weer omhoog en liet zijn werpmessen los en greep de teugels met twee handen.

''Voorruit dan maar.'' Zei hij tegen Achilles.

Hij wachtte af totdat het meisje weer zou vertrekken richting de plek waar ze naartoe wilde.

oke "zei hij .
Hij draaide zijn hoofd naar beiden en wachte af.
Troy keek naar jumper en hinnikte.Troy reed wat vooruit en wachte tot ze vertrokken.

Lyra knikte naar de mannen en zei 'dan gaan we.'
Ze gaf Jumper de sporen en die rende weg, eerst in draf daarna in galop en toen hij helemaal lekker rende in gestrekte galop en vloog over de zandvlakte.
Lyra leunde een beetje naar voren en keek daarna achterom of de mannen haar achterna reden.

Troy volgde hun.
Zijn blonde manen waperden in de wind.
Hij draafde op zijn snelst achter haar aan.

Kani vertrok met de twee maar bleef achter hen rijden voor zijn eigen veiligheid.

Hij voelde zijn paard briezen omdat ze geirriteerd was door de snelheid die ze aanhielden, ze was gewend een stuk sneller te gaan.

Kani klopte op haar nek en fluisterde: ''Het is goed meid.''

Hij hield de twee nauwlettend in de gaten en ook hen omgeving.